Dudaklarımı kemirip duruyorum!
Bir sığınak değil, cephenin tam orta yeri oysa şiir!
Ve bu aşırı romantizm, bu çocukça hayaller
hiçbir soruya cevap değil!
Nereden bulaştım bilmem bu saçma hayallere!
Nerede çağlayanlar hani su perileri nerede?!
Kendimle dolu dizgin savaşırken kırılmadı mı sanki
pegasuslarımın kanatları?!
Kim ne yapsın ki şimdi
benim gibi korkak kralı?!
Kırılmış asâm: yarmıyor artık Deniz’leri sevdam!
Parça tesirli bir bomba gibi dururken elimde resmin
şiir dediğin çekeceğim küçük pim!
Ve giderken bıraktığın hiçbir sorunun cevabı değil ani delirişim!